Κάποτε μου είχες γράψει να σου πω για την κοσμοθεωρία μου, για το αν πιστεύω στο Θεό.. Συνήθως γράφω κάτι, όταν μου έρχεται να γράψω κάτι και αυτή η ώρα νομίζω ήρθε.
Λοιπόν, για την κοσμοθεωρία μου...Τυχαίνει να μη γνωρίζω πολλά για την εντροπία. Ψάχνοντας στο google διαπίστωσα ότι είναι επιστημονικός όρος στις φυσικές επιστήμες στις οποίες τυχαίνει να μην έχω μελετήσει λόγω διαφορετικού αντικείμενου σπουδών. Μετά από μία ματιά στη Βικιπαίδεια* ο νους μου κατευθύνεται στην άποψη (ίσως και λανθασμένα) ότι ο κόσμος που θεωρούμε ως πραγματικότητα σήμερα, έχει δημιουργηθεί από μία σειρά τυχαίων και "άτακτων" γεγονότων σε βάθος εκατομμυρίων χρόνων. Το σκεπτικό αυτό περί της τυχαίας εξέλιξης της γης, του σύμπαντος κ.ο.κ. μου δημιουργεί την εξής σκέψη. Ότι πραγματικά ο κόσμος, η γη , το σύμπαν, ήταν πραγματικά κωλόφαρδο /-η , τυχερό. Τόση τελειότητα μου είναι αδιανόητο να οφείλεται αποκλειστικά στην τύχη. Είναι μία θεωρία που ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων πιστεύουν. Σεβαστό και απολύτως δεκτό. Υπάρχει επίσης και ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που πιστεύει στην Θεϊκή παρέμβαση. Σημειώσατε δύο. Υπάρχουν και άλλες χίλιες - δυο ομάδες ανθρώπων που πιστεύουν κάτι διαφορετικό από τα δυο παραπάνω. Όλα είναι θέμα πίστης. Είτε πιστεύεις στις λύσεις των εξισώσεων , τα θεωρήματα είτε στον Θεό. Εγώ πιστεύω στον Θεό έχοντας όμως ομολογώ κάποιες αμφιβολίες. Πραγματικά άνοιξες ένα θέμα που είναι πραγματικά τεράστιο και αμφιλεγόμενο. Πιστεύω στο Θεό, από ότι έχω καταλήξει, με το δικό μου ιδιαίτερο, προσωπικό τρόπο χωρίς να με καλύπτει απόλυτα θα έλεγα η ορθόδοξη εκκλησία. Σε μία πρόταση θα μπορούσα να πω ότι:
Πιστεύω αλλά όχι τυφλά.
Μπορεί ο άνθρωπος να κρύβει έναν υπεράνθρωπο μέσα του αλλά στη μανία της φύσης και γενικότερα στις δύσκολες καταστάσεις θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει κάτι ανώτερο από εμένα, κάτι που μπορεί να επέμβει, που έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων. Με φοβίζει η ιδέα του να μην υπάρχει κάτι ανώτερο, ότι δε θα υπάρξει συνέχεια πέρα από την επίγεια ζωή. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δε ζω την τωρινή ζωή μου για να πετύχω «την είσοδο μου στον παράδεισο» με βάση τα λεγόμενα της θρησκείας μας. Το παραπάνω μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι δείχνει αδυναμία χαρακτήρα να αντιμετωπίσει τη ζωή κατάματα, ρεαλιστικά. Ενδεχομένως ναι. Είναι η δική του οπτική γωνία, μία «γωνία» που υπάρχει και στη δικιά μου άκρη του μυαλού.. Είμαστε τελικά μόνοι εκεί έξω; Εγώ πάντως δε θα ήθελα. Αρκετή μοναξιά υπάρχει στην επίγεια ζωή…
Πηγή: el.wikipedia
4 comments:
Χρήστο, σε αυτό το ποστ περιέγραψες τα πιστεύω σου, ψύχραιμα, με ειλικρίνια και χωρίς εμπάθεια προς τα πιστεύω των άλλων.
Πιστεύω ότι ως προς την ουσία όσων γράφεις, πάρα πολλοί νιώθουν όπως κι εσύ.
re si xarika pou grapses . poly. thelw na mou grapseis k alla. xthes p to diavasa sou grapsa mia megali apantisi ma de kserw ti malakia patisa k den tin eswse . skata. tha sou apantisw sto blog m syntoma. filia
Οτι κ αν υπάρχει εκεί έξω δεν θα αργήσουμε να το μάθουμε.
Μόνο που όταν βρεθούμε απέναντι του θα ναι δύσκολο να το μοιραστούμε εδώ μέσα ή οπουδήποτε αλλού.
Πιστέυω για το έχω ανάγκη.
ΑΜφισβητώ γιατί έτσι πρέπει.
"Πίστευε και μη, Ερέυνα" μάλλον είπε ο Χριστός, κι όχι "Πίστευε, και μη ερεύνα" οπως θα ήθελαν οι άρχοντες της Εκκλησίας μας.
Άλλωστε δεν πιστεύουμε κάτι γι αυτούς αλλά γιατί το έχουμε ανάγκη.
"Πιστεύω στο Θεό, από ότι έχω καταλήξει, με το δικό μου ιδιαίτερο, προσωπικό τρόπο χωρίς να με καλύπτει απόλυτα θα έλεγα η ορθόδοξη εκκλησία." Συμφωνώ απολύτως Χρήστο, απλώς θα συμπλήρωνα: χωρίς να με καλύπτει καθόλου η Εκκήσια Α.Ε.
εγω το διαβαζω και η διαγνωση μου ειναι:
Χαμηλη αυτοεκτιμηση.
Για να ανεβουμε λιγακι ε?
Post a Comment