Wednesday, 4 July 2007

Ξανά και ξανά και ξανά!

Χέρια Ψηλά και όλα τα φτάνωω..! Τελικά δεν ήταν τυχαίο, που είχα ανατριχιάσει και ενθουσιαστεί τόσο πόλυ, όταν πρωτοάκουσα το συγκεκριμένο τραγούδι. Μου το είχε στείλει ο γνωστός και μη εξαιρετέος dreamer Κώστας να το ακούσω και από τότε το λάτρεψα. Ο για κάποιους ξεπατικοσιάρης (neverlandean άκου :-'P, παρόλαυτα σεβαστή η άποψη σου ) εχθές κατάφερε να γεμίσει ξανά για τρίτη φορά το Θέατρο Γης που ήταν κατάμεστο από πολύ νωρίς σε σήμειο να πάμε μία ώρα νωρίτερα και να μη βρούμε να κάτσουμε. Όλες οι ηλικίες με αποκορύφωμα τα παιδάκια που είχαμε μπροστά μας που δεν κάθονταν στα αυγά τους και τους γονείς τους να είναι χειρότεροι από αυτά, η συναυλία του Μιχαλή Χατζηγιάννη ήταν υπέροχη.

Φωτογραφικό υλικό τεκμηρίωσης..


















Αξιοσήμαντα της βραδιάς:

1) Όλοι μα όλοι είχαν φωσφωρίζοντες φανούς...κοινώς εκείνο το πράγμα που φωσφωρίζει στο σκοτάδι.
2) Όλοι είχαν τα χέρια τους ψήλα
3) Δεν είχε κουνούπια
4) Όλοι είχαν ανοιχτό Bluetooth και εγώ..
5) Κάποιος με τον οποίο πρέπει να ασχολείσαι (είτε γιατί καπνίζει σαν φουγάρο, είτε γιατί κάθεται μόνιμως όρθιος παρεμποδίζοντας τη οπτική γωνία είτε γιατί ήρθε να κάνει τον έξυπνο σε όλες τις μπαλάντες του Χατζηγιάννη.)



Πιο πολύ από όσα φαντάζεσαι, πιο πολύ από όσα φοβάσαι..



4 comments:

Anonymous said...

ναι ωραίο είναι!

Neverlandean said...

Κλάιν.

Κώστας said...

Μοοοοονο στα οοοονειρααα, μοοοονο στα οοοοοονειραααα!

(έψαχνα τραγούδι του Χατζηγιάννη που να ταιριάζει με το όνομα του blog μου για να σου αφιερώσω :p )

Knight of Cups said...

Θα το πάμε acapella όπως το ξεκίνησες..
"μοοοοονο στα οοονειραααα
Μπορώωω να σε αγγίζωωωωω
μοοοοονο στα οοονειραααα
αφήνεις χρώμα πάνω στο δικό μου γκρίζοοο"
:-'P