Γιατί είμαστε τόσο εξαρτημένοι από την αγάπη; Πρεζάκια της αγάπης. Μου ακούγεται σαν τα αρκουδάκια της αγάπης τα οποία όμως μοιράζουν την αγάπη τους χωρίς να αποζητάνε τη αγκαλιά κάποιου παιδιού…
Εθισμένοι στην αγάπη… Αν δεν την λάβουμε μία ημέρα την έχουμε βάψει… Αρχίζουν οι αμφιβολίες, οι καταθλίψεις, πέφτει η ψυχολογία μας, σκατά. Που είναι αυτό που μας φτιάχνει; Που; Τώρα;!
Ακόμα και η ιδέα της, μας ανεβάζει στα ουράνια λες και έχουμε όντως λάβει μια ναρκωτική ουσία.
Κάλλιστα λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε πως οι άνθρωποι που κάνουν χρήση ναρκωτικών αποζητούν λίγη αγάπη ή την ιδέα ότι τους αγαπάνε…γιατί έχουν χάσει πλέον την ελπίδα τους.
Ασυνάρτητες σκέψεις, γιατί και εγώ νομίζω πως θέλω τη δόση μου…
Τη δόση που όπως όλες πληρώνονται…
Την αγάπη μου.. που νιώθω ότι πολύ δύσκολα μπορώ να δώσω.
Την αγάπη τη νιώθω σαν απαγορευμένη..
..να μην εκτεθείς, πληγωθείς, γελοιοπηθείς, να μη νιώσεις ότι δεν τα καταφέρνεις μόνος σου...και όλα αύριο θα τα έχεις ξεχάσει, γιατί πιθανόν θα έχεις βρει κάπου τη δόση σου. Ευτυχία.
9 comments:
Η ευτυχία, ο έρωτας όλα αυτά είναι προσωρινά. Έρχονται και φεύγουν. Η αγάπη όμως είναι ένα συναίσθημα που αν το νιώσεις για έναν άνθρωπο δε φεύγει με τίποτα. Και αυτός ο άνθρωπος μπορεί να είναι κάποιος φίλος, οι γονείς σου, τα αδέρφια σου, κάποιος εραστής...
Είναι το συναίσθημα ότι θα έκανες τα πάντα για να δεις τον άλλο ευτυχισμένο ακόμα και αν εσύ δεν είσαι μέρος της ζωής του, ακόμα και αν δε βρεις ποτέ ανταπόκριση τουλάχιστον όπως θα την ήθελες.
Αυτό με τη δόση που περιγράφεις, σόρρυ βρε ιππότη μου, αλλά μου φαίνεται σαν ένα εγωιστικό συναίσθημα αυτοεκπλήρωσης που όλοι νιώθουμε. Αλλά δεν είναι αγάπη... τουλάχιστον για μένα. Αγάπη είναι να δίνεις τα πάντα χωρίς να είναι απαραίτητο να πάρεις κάτι πίσω.
Παρ'όλα αυτά δεν υπάρχει πιο εγωιστικό πράγμα από την αγάπη. Γιατί στο κάτω κάτω για ποιον αγαπάς? Για να είσαι εσύ χαρούμενος. Αγαπάς για τη δική σου ευτυχία και μόνο.
--> melian: Η αγάπη κερδίζεται.. με πόνο, προσμονή, χρόνο, χαρά... είναι το "τίμημα" για να εξελιχθεί σε αυτό που περιγράφεις.. το άνευ όρου δόσιμο του εγώ σου.. "Δίνεις τα πάντα χωρίς να είναι απαραίτητο να πάρεις κάτι πίσω." Παλαιότερα ήμουν φανατικός οπαδός της ανιδιοτελούς αγάπης. «Υπάρχει και δεν μου το βγάζετε από το μυαλό.» Αν με ρωτήσεις σήμερα, νομίζω ότι θα πω ότι ναι όντως υπάρχει αλλά σπανίζει. Εκεί που συνήθως τη βρίσκεις είναι η οικογένεια σου..
Η αγάπη είναι κάτι που ο καθένας εκλαμβάνει διαφορετικά. Εγώ, όταν έγραφα τη συγκεκριμένη ανάρτηση, δεν ξέρω για ποια αγάπη μιλούσα.. Μιλούσα για την αγάπη που έχουμε όλοι πιστεύω ανάγκη. Τον σεβασμό, το ενδιαφέρον, τη συμπόνια, το άγγιγμα, την αγκαλιά, ένα θετικό λόγο κ.ο.κ Ίσως να έφτασα λίγο και έως το σημείο να αναφέρομαι και στην ανιδιοτελή αγάπη.. Ήταν νομίζω μια ασυνάρτητη παράθεση σκέψεων η οποία θα έλεγα ότι δεν είχε σκοπό την λογική έκβαση. Απλά ότι ένιωθα εκείνη τη στιγμή, το έγραψα.
--> darkenlight: Αγαπάς για εσένα; Νομίζω ναι είναι κάτι που αφορά εσένα αλλά δεν αγαπάς για να είσαι ευτυχισμένος. Η αγάπη έρχεται σταδιακά. Για εμένα είναι ένα συναίσθημα που δεν έχει συμφέρον απλά συμβαίνει.. Το θέμα είναι ότι τελευταία έχουμε συνδέσει την ευτυχία μας όχι με την αγάπη αλλά με την ιδέα ότι κάποιος/-α θα μας φέρει την ευτυχία και προσπαθούμε να βρούμε αυτό το πρόσωπο για να μας κάνει ευτυχισμένο.
Η ένσταση μου ήταν στη χρησιμοποίηση της λέξης "αγάπη" αν και κατάλαβα τι ήθελες να πεις.
Θα σταθώ σε αυτό που τραγουδούσε ο David Bowie στο Nature boy:
"The greatest thing you'll ever learn
Is just to Love and be Loved in return"...
Δηλώνω κι εγώ love junkie!
Δεν ξέρω για όλα αυτά...
Δεν ξέρω πια τι είναι αγάπη. Όσον αφορά τον ερωτικό τομέα. Δεν ξέρω πώς παίζεται πλέον αυτό το "παιχνίδι", σόρρυ.
Κάπου εδώ κατεβαίνω, να η στάση μου.
Δεν νομίζω ότι μπορεί να βγει ορισμός για την αγάπη anyway... Απλά ο καθένας μπορεί να την δει με άλλο τρόπο...
πρωτοβουλία απο bloggers
Τετάρτη 29 Αυγούστου, στις 7 η ώρα το απόγευμα θα συγκεντρωθούμε όλοι στην πλατεία Συντάγματος αλλά και σε κάθε κεντρική πλατεία κάθε πόλης σε ολόκληρη τη χώρα. Φορώντας μαύρα.
ΒΟΥΒΗ ΟΡΓΗ. ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ.
Αποδοκιμάζουμε χωρίς συνθήματα και πολύχρωμες σημαίες. Πενθούμε για την απώλεια των συνανθρώπων μας χωρίς να συνδέουμε την πρωτοφανή περιβαλλοντική καταστροφή με προεκλογικές σκοπιμότητες. Δίνουμε το παρόν και στεκόμαστε απειλητικά απέναντι σε οποιονδήποτε επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί την τραγωδία για οποιοδήποτε όφελος.
ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ.
Διαδώστε το.
αγαπάω
Post a Comment