Βλέποντας το φθινόπωρο να ξεδιπλώνει τις πτυχές του αυτό το βράδυ, διασχίζω τον έρημο δρόμο που συναντώ μπροστά μου..Μελαγχολώ, αισθάνομαι αισιόδοξα χαμένος σε ένα παιχνίδι της τυχαίας από ότι καταλήξαμε ζωής.. Αναρωτιέμαι για την ειλικρίνεια των ανθρώπων, για τις ανώριμες πράξεις των ανθρώπων και ανησυχώ γι' αυτές. Ανοίγω την πόρτα και εγκαταλείπω. Είμαι πίσω..εύχομαι να μην πονέσω. Καληνύχτα για κάποιους, καλημέρα για κάποιους άλλους.
Saturday 22 September 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment