Είναι και ο τίτλος! (Γιατί πάντα τον ξεχνάω..) Χουμφ..2008!

Συνήθως, η συναισθηματική κατάσταση μας βάζει στη διαδικασία να εκμυστηρευτούμε κάτι στον εαυτό μας, στο χαρτί ή σ’ έναν άνθρωπο. Πρώτη ημέρα του χρόνου και η συναισθηματική κατάσταση δίχως ανθρώπους, δίχως μουσική φαντάζει και είναι αδιάφορη έως ανύπαρκτη. Ο υπολογιστής ανοιχτός αλλά η παρουσία, η ιδέα της ύπαρξης των ανθρώπων πίσω από τις αναρίθμητές εκφάνσεις του διαδικτύου σου δίνουν την εντύπωση ότι δεν είσαι μόνος. “Searching for someone internal yours.. You dream of a better day”. Χμμ… Αυτές είναι οι προσδοκίες μας συνήθως από το Νέο Χρόνο. Αυτόν τον όμορφο με τα δώρα. Ουσιαστικά, είναι οι προσδοκίες από τον εαυτό μας που αν δεν τις εκπληρώσουμε μας έρχεται η μελαγχολία σε μορφή πακέτου, δώρο 2 σε ένα. Γιορτή και μελαγχολία μαζί. Πάντα μου άρεζε η μελαγχολία αυτή. Για όσα κάναμε και για όσα ίσως δεν κάναμε.
2008 Καλώς ήλθες! Η αλήθεια είναι ότι σε περιμέναμε. Τώρα, είναι καιρός να περιμένεις και εμάς να σε κατακτήσουμε. Κάθε στιγμή, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Δισεκατομμύρια άνθρωποι σου ζητάνε…και εσύ δίνεις, δίνεις, δίνεις. Η επέλαση των «άπληστων». Εμείς τι θα του δώσουμε; Τον ένα χρόνο από τη ζωή μας; Μόνο. Και αυτός μας τον δίνει…Εγώ πάντως θα σας δώσω τις καλύτερες ευχές μου για ένα πραγματικά ευτυχισμένο έτος.