"Απέρχομαι, απέρχομαι. Μη κράτει με.
Της αηδίας και ανίας είμαι θύμα."
Το βρήκα...
"Απέρχομαι, απέρχομαι. Μη κράτει με.
Της αηδίας και ανίας είμαι θύμα."
..το μυαλό αρχίζει μία ακατάσχετη κενή φλυαρία.
ακατάσχετη κενή φλυαρία
ακατάσχετη κενή φλυαρία
ακατάσχετη κενή φλυαρία
.
Παράλληλες πραγματικότητες…και ποιος σας είπε ότι δεν υπάρχουν περισσότερες από μία ορατές διαστάσεις…πραγματικότητες...παράλληλα με τη δικιά μας. Είναι αυτή των άλλων. Κάθε άνθρωπος κουβαλάει μία πραγματικότητα πάνω του. Είναι μία άλλη διάσταση που εμείς οι επίγειοι άνθρωποι πολλές φορές την ονομάζουμε διάσταση απόψεων, πεποιθήσεων, επιλογών. Οι διαστάσεις αποκαλύφθηκαν και είμαστε χωρίς να το ξέρουμε παρόντες σε αυτήν την αποκάλυψη. Κάθε φορά που γνωρίζουμε έναν άνθρωπο εισερχόμαστε σε μία άλλη, παράλληλη διάσταση στην οποία θεωρητικά γινόμαστε παρόντες.. Στη διάσταση του άλλου ανθρώπου, τρέχουμε παράλληλα και επηρεάζουμε τη δική μας και τη δικιά του πορεία. Είμαστε παρόντες σε μία άλλη διάσταση παράλληλα με τη δική μας, στη διάσταση του μυαλό του,της,μας,των..
Συνήθως, η συναισθηματική κατάσταση μας βάζει στη διαδικασία να εκμυστηρευτούμε κάτι στον εαυτό μας, στο χαρτί ή σ’ έναν άνθρωπο. Πρώτη ημέρα του χρόνου και η συναισθηματική κατάσταση δίχως ανθρώπους, δίχως μουσική φαντάζει και είναι αδιάφορη έως ανύπαρκτη. Ο υπολογιστής ανοιχτός αλλά η παρουσία, η ιδέα της ύπαρξης των ανθρώπων πίσω από τις αναρίθμητές εκφάνσεις του διαδικτύου σου δίνουν την εντύπωση ότι δεν είσαι μόνος. “Searching for someone internal yours.. You dream of a better day”. Χμμ… Αυτές είναι οι προσδοκίες μας συνήθως από το Νέο Χρόνο. Αυτόν τον όμορφο με τα δώρα. Ουσιαστικά, είναι οι προσδοκίες από τον εαυτό μας που αν δεν τις εκπληρώσουμε μας έρχεται η μελαγχολία σε μορφή πακέτου, δώρο 2 σε ένα. Γιορτή και μελαγχολία μαζί. Πάντα μου άρεζε η μελαγχολία αυτή. Για όσα κάναμε και για όσα ίσως δεν κάναμε.
2008 Καλώς ήλθες! Η αλήθεια είναι ότι σε περιμέναμε. Τώρα, είναι καιρός να περιμένεις και εμάς να σε κατακτήσουμε. Κάθε στιγμή, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Δισεκατομμύρια άνθρωποι σου ζητάνε…και εσύ δίνεις, δίνεις, δίνεις. Η επέλαση των «άπληστων». Εμείς τι θα του δώσουμε; Τον ένα χρόνο από τη ζωή μας; Μόνο. Και αυτός μας τον δίνει…Εγώ πάντως θα σας δώσω τις καλύτερες ευχές μου για ένα πραγματικά ευτυχισμένο έτος.